بالماسکه

  تو هیچ کدام از چیزهایی که اینجا می نویسم را نمی خوانی. اصلا نمیدانی که کسی اینجا چیزهایی را ممکن است فقط و فقط به یاد تو بنویسد. من الان جلوی تلویزیون نشسته ام و چای مینوشم و کلاه قرمزی میبینم. هفته بالماسکه...

  و امروز که تولد بیست و چند سالگی را جشن میگیرم باز هم بهانه ایست برای فکر کردن به تو. لئوی عزیزم, نه... عزیزترینم, نه, اصلا خوده من این روزها نه تنها فراموش نشده ای, حتی جای خالیت حسابی ذُق ذُق میکن بالماسکه...

 

گفت نه

تو همون لالوها و سر کوچه بهنام

+ اسمشو چی بذاریم......؟!!!!!

+ تقاطع کریمخان و میرزای شیرازی اخه..؟!!!

 

بالماسکه...

 

این چهارشنبه باید تو یه روز پاییزی اتفاق میفتاد. که مثلا بعد از اسکان میرفتیم و من بدون اطلاع از اینکه فردا قراره آفتاب بدون تو طلوع کنه، خوشحال قدم میزدم و تو با هزااااااار و یک دلشوره و دغدغه بازم خودتو آروم نشون میدادی که مبادا حال دلم بد بشه.

 نمیدونم دیداری هست

نمیدونم برگشتی هست

اون دنیا حتما میبینمت دوباره

حال دلت چه تو این دنیا چه تو اون دنیا خوب باشه

بالماسکه...

 

هیچ وقت فکر نمیکردم روزی برسه که از گذروندن تعطیلات حس خوبی نداشته باشم و چشم بدوزم به شنبه ای که همش کاره و کاره و کار.

 

+ عجب عاشورایی بود امسال...

+ یه تشکر ویژه از اوس کریم که فعلا حواسش به ما هست ❥

+ سَرِ کشمشی

 

بالماسکه...

 

ازقضا ما در سیزدهمین روز از هفتمین ماه سال 97 رجعتی نمودیم به بام خودساخته که جایی حوالی اسفراین است و از عتاب و خطاب کسی خبری نیست. 

+ مرسی مهرانگیز پرطمطراق

 

 

بالماسکه...

 

یادم باشه این حس خوب صبح رو، یادم باشه این صورت قشنگ رو، یادم باشه رفت مسافرت، یادم نره استرس داشتم، یادم نره شلوغی دور و برم رو،

 

+ این دفعه دیگه بستم...

 

بالماسکه...